Bram Kuypers (1989) bezit de kwaliteit om grote gebaren te maken, maar is zich ook bewust van de context waarin zijn werk betekenis moet krijgen. De kunst van het mislukken ligt in zijn werk besloten. Niet zelden laat Bram zijn publiek in verwarring achter, dat maakt zijn werk licht komisch en wrang. Bram erkent de grotere krachten buiten zichzelf, dat maakt hem een onvervalst romanticus.
Bram: “In mijn praktijk concentreer ik me op de wisselwerking tussen wat we zintuiglijk ervaren en wat we daarover denken, voelen en associëren. Ik werk graag aan locatie gebonden projecten waarin ik op zoek ga naar nieuwe interpretaties van de plek waar ik werk. Ik heb gemerkt dat het werken in specifieke omgeving en omstandigheden altijd tot gevolg heeft dat de omstandigheden terug gaan werken. Zo wilde ik voor het werk ATLAS (2017) een graafmachine zichzelf laten begraven op een bouwlocatie, om deze over te leveren aan het landschap in plaats van andersom. De uiteindelijke uitvoer hiervan werd mede bepaald door randvoorwaarden als budget, regelgeving en welwillendheid van derden. Hoewel dit soort externe factoren vaak als belemmerend worden beschouwd omarm ik ze juist als uitgangspunt en geven ze mij een kader voor een werk."
Bram Kuypers: Zonder Titel / Geen Werk
