Deze zomer wordt er even niet getuinierd in de moestuin. De grond is tijdelijk in beslag genomen door Felipe van Laar. En radicaal omgeploegd.
Het werk van Felipe van Laar (1988) neemt architectonisch de ruimte in, met de intentie om juist ruimte te bieden. Ruimte voor terugtrekken, voor verstilling, voor dat wat gezien wil worden, het onderliggende dat ons verbindt. Felipe zoekt in zijn werk naar het kantelpunt waar ruimte een heilige ruimte wordt: dat wat we wel eens voelen als we tijdens een vakantie een kapel binnenlopen, maar wat ook kan gebeuren op doodnormale alledaagse plekken, zoals de leegte tussen kruisende verkeerswegen of bouwplaatsen waar de ambitie nog is afgedekt met steigerdoeken. Plekken van het onaffe, nog niet-volmaakte of juist het vergane, met sporen van liefdevolle vormgeving van rituele handeling tonen voor Felipe de kwetsbaarheid van de toewijding: iets durven toevoegen, een verlangen gestalte durven geven is immers ook kwetsbaar. Met diezelfde toewijding gaat Felipes scheppende actie dus niet alleen letterlijk, maar ook overdrachtelijk de diepte in, gravend naar betekenis die zowel algemeen als particulier kan zijn.
Hier kunt u de website van Felipe bekijken: felipevanlaar
Luwte
