Ronald van der Meijs onderzoekt hoe de mens zich door middel van technologie tot de natuur verhoudt. In onze tijd is er nauwelijks nog een aspect van het dagelijkse leven te vinden dat niet op de één of andere manier mede vorm krijgt door technologie. Natuur en cultuur zijn volkomen verweven.
Gefascineerd door onze drijfveer om steeds sneller te produceren, te consumeren en de natuur naar onze hand te zetten, terwijl we ons bewust zijn van de negatieve effecten ervan, laat Van der Meijs met zijn installaties juist een andere kant zien. In machineachtige installaties laat hij de techniek communiceren met levende materie en natuurlijke elementen zoals water, wind, vallende en groeiende vruchten, rotting en verdampingsprocessen. De installaties kenmerken zich daarbij door zowel high als low tech toepassingen. De locatie, context en het verstrijken van de tijd en de invloed daarvan op het werk, spelen een belangrijke rol. Een ander element dat veelvuldig opduikt in zijn werk is geluid, als gevolg van de werking van het materiaal of als metaforisch element, waardoor het tot leven lijkt te komen. Recentelijk is hij begonnen met het ontwikkelen van nieuwe geluid performances door in een live setting gebruik te maken van morphing elektronica en contact microfoons op een aantal van zijn grote machine-achtige installaties aan te brengen en deze onderdelen auditief uit te vergroten.
Voor de PaltzBiënnale maakt van der Meijs het werk The bark decided to act on its own
De betekenis van The bark decided to act on its own is tweeledig. Enerzijds is het artificieel, gezien de manier waarin natuurlijke elementen op een gecalculeerde wijze met staalkabels zijn gepositioneerd. Het haast sacrale lichaam van schors is afkomstig van een oude dode naakte Eik op de Paltz. Zijn huid is getransformeerd tot een nieuwe gestalte tussen een groep naaldbomen. Door de specifieke ophanging van de schorsdelen is te midden van het netwerk aan staaldraden een lege holle boomruimte ontstaan. De staaldraden zelf zijn het nieuwe netwerk van communicatie tussen de bomen waar de eik deel vanuit maakt. Die communicatie wordt opgepikt en versterkt door transistors. Daarmee is er anderzijds sprake van een nieuw gecreëerd en natuurlijk coöperatief systeem dat werkt als een levend organisme.
Tip: Ervaar dit kunstwerk ook eens op een andere manier en ga voorzichtig onder de eik liggen of zitten.
Ronald van der Meijs studeerde cum laude af aan AKV|St.Joost Academie voor Fine Arts and Design, Avans University of Applied Sciences, Breda. Hij ontving De Vishal Kunstprijs 2015/2016 in Haarlem en exposeert wereldwijd zoals bij NAI, Centraal Museum Utrecht, de Triënnale voor Nieuwe Media Art in het National Art Museum Of China in Beijing, Sculpture Space in Utica New York, File in Sao Paulo, Kapelica Gallery in Ljubljana, Land Art Biennial Mongolia en de ERES Foundation in Munchen.
https://www.ronaldvandermeijs.nl/
